Opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis?(Afl 4/9)

Deze blog is het vierde deel in een mini serie over hoe ik burn-out raakte en wat ik uiteindelijk heb gedaan om te herstellen. In elke aflevering lees je een stukje van mijn verhaal en sluit ik af met tips en lessen die jij kunt toepassen.

In dit vierde deel ga ik verder en geef ik je een kijkje in wat voor staat ik was toen ik net aan het begin stond van mijn herstel en wat mij zo ongelooflijk heeft geholpen in die fase.

Opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis?

Gelukkig is het nooit zover gekomen maar ik zal even de mindset schetsen waar ik nu in zat. Ik was inmiddels veilig bij mijn ouders terecht gekomen maar voor de rest was er nog niks veranderd. Op dit punt at ik niet meer, kon ik nog steeds niet slapen en dronk ik eigenlijk alleen nog water. Ik was echt op een haar na dood, althans zo voelde ik dat en zo lijkt het als ik eraan terugdenk. Ik kon mij niet voorstellen dat het ooit nog goed zou komen met mij. Ik was 30 jaar en mijn leven was afgelopen. Ik zou moeten worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis en dat was dat. Ik geloofde hier heilig in. Mijn leven was over. Het kwam nooit meer goed…

“Gelukkig” was ik tijdens mijn 20-tigger jaren ook depressie geweest en had ik toen al de hele route door de reguliere gezondheidszorg bewandeld en wist ik dus dat dit niet de route naar beterschap was. Ik had altijd een naar gevoel gehad bij hoe de reguliere gezondheidszorg bepaalde dingen zag en aanpakte en tijdens mijn behandeling voor depressie was mij duidelijk geworden waarom. Ik zal in een andere blog over mijn depressie hierover uitweiden maar voor dit verhaal vat ik het even kort samen.

Mijn depressie, het begin van mijn weg naar holistisch coaching

Gedurende mijn depressie was ik nadat regulier cognitieve gedragstherapie niet leek te werk uiteindelijk uitgekomen op het nemen van anti-depressiva, iets wat mij totaal niet lekker zat en tegen mijn eigen gevoel in ging. Ik voelde me echter zo hopeloos, moedeloos maar vooral ook weerloos dat ik mij maar overgaf aan de mensen die het zouden moeten weten, in dit geval mijn psycholoog. Het voelde allemaal niet goed maar ik was niet in staat om hier weerstand tegen te bieden. Dit kwam abrupt tot een halt op het moment dat mij werd verteld dat ik de mogelijkheid moest overwegen dat ik hier mee moest leren leven! Kortom, dat ik ziek was voor het leven. Dit ging compleet tegen mijn geloof, gevoel en mindset in. Ik geloof niet dat iets niet kan, ik geloof niet dat er geen uitweg is en ik geloofde zeker niet dat ik voor het leven ziek was en hier mee moest leren leven. Altijd wanneer ik dit vertel dan omschrijf ik het alsof mijn ziel in opstand kwam. Ik kreeg om het moment dat dit mij werd verteld zo'n krachtige emotionele reactie, het leek of mijn hele wezen mij heel duidelijk te kennen gaf: "NEE! Dit gaan we niet doen! ". Dit was het punt dat ik brak met de reguliere zorg en ik met de hulp van een orthomoleculaire therapeut via leefstijl en persoonlijke ontwikkeling vanuit een holistisch standpunt ben gaan werken aan mijn herstel. Dit heeft de basis gelegd voor wat ik nu doe en bleek cruciaal te zijn voor mijn ongelofelijke herstel van mijn burn-out.

Fast forward. Door mijn eerdere ervaring wist ik dus dat ik niet meer aan hoefde te kloppen bij mij huisarts. De huisarts kon niks doen voor mij, was mijn gedachten. Wellicht voor een diagnose voor de bedrijfsarts maar zeker niet voor de behandeling. Voor behandeling ging ik dus rechtstreeks naar dezelfde orthomoleculaire therapeut en coach die mij tijdens mijn depressie had geholpen. Na mijn verhaal te hebben aangehoord deed ze iets wat cruciaal is in deze fase van herstel. Zij gaf mij de context die ik nodig had om mijn situatie te beginnen te accepteren. Wanneer je namelijk burn-out raakt dan worstel je eerst met de vraag “ wat is mij overkomen?”. Je bent op zoek naar context. Zij gaf mij deze context door mij uit te leggen dat ik overprikkeld was. Dit klonk zo herkenbaar en dit zorgde er meteen voor dat ik weer hoop had want als ik overprikkeld was….dan betekende dat dat ik weer normaal zou kunnen worden. Dat ik niet voor het leven ziek was en hoefde te worden opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Dat er weer hoop was.

---

Context en acceptaties

De eerste fase van mijn burn-out herstelprogramma is gericht op acceptatie creëren

Wanneer je net burn-out bent geraakt dan worstel je vaak met negatieve overtuigingen over jezelf. Ik ben zwak, het is mijn schuld, ik schaam me, het komt nooit meer goed, zijn in een notendop de dingen die vaak door iemands hoofd spoken wanneer dit hen overkomt. Dit staat in de weg van herstel want dit zorgt voor een voortdurende interne stress. Dus mijn eerste taak is om de juiste context te geven, om hen te laten inzien dat dit niet hun schuld is, dat niet het einde van de wereld is en dat het wel weer goed komt. Het is zo belangrijk om je situatie te accepteren want als je dit niet doet dan ben je continue met jezelf aan het worstelen, aan het piekeren wat ervoor zorgt dat je niet kunt ontspannen. En herstel kan alleen maar plaatsvinden tijdens ontspanning. Ik stel ze gerust. Vaak deel ik een stukje van mijn eigen verhaal en laat hen weten dat wat ze voelen heel normaal is en dat het 1) niet hun schuld is 2) ze niet zwak zijn en dat veel meer mensen hiermee kampen dan dat ze denken 3) ze zich echt niet hoeven te schamen want het kan iedereen gebeuren 4) dat het weer goed komt en dat we dit proces uiteindelijk gaan gebruiken om hen niet alleen te helpen herstellen maar ook hen te helpen groeien. Dit alleen al is een enorm krachtig en positief proces en geeft hen vaak al vertrouwen en een boost.

Maar deze boost is vaak tijdelijk en daarom is het zo belangrijk om iemand te hebben die dit pad met je bewandelt. Je zult nog veel vaker tegen de muur aan lopen, je zult nog veel vaker vallen en jezelf weer moeten oppakken. Dit is moeilijk want elke keer moet je jezelf weer oppakken, moet je jezelf weer moed in praten, moet je het weer kunnen relativeren. Het is daarom super fijn om iemand te hebben die weet wat jij doormaakt, die je kan geruststellen en je de weg kan tonen. En dit is precies de reden waarom ik integrale trajecten aanbied en zelden werk met op zichzelf staande coaching sessies. Ik wil mijn cliënten volledig kunnen ondersteunen en ik weet uit ervaring dat met behulp van een integraal traject dat zich richt op fysieke en mentale gezondheid en persoonlijke ontwikkeling het herstel korter is en het resultaat op bijna alle vlakken levensveranderend kan zijn. Als je goed door dit traject heen loopt dan kom je hier:

- Fysieke sterker uit

- Zul je in betere gezondheid verkeren dan ooit

- Heb jij jezelf nieuwe gewoontes aangeleerd die je ook in de toekomst helpen in balans te blijven

- Heb je nieuwe inzichten over jezelf verworven

- Heb je belangrijke beslissingen genomen over de toekomt

- Ben je weer vol positieve energie, moed en daadkrachtig

Mijn deur staat altijd open en mocht je jezelf hier herkennen dan raad ik je echt aan om even een verkennend gesprek in te roosteren. Dit kan de belangrijkste beslissing van je leven tot nu toe zijn. Dit kan de beslissing zijn die alles verandert!

Boek dan via deze link even een Verkennend gesprek.