Kerst 2010, het begin van het einde

Voorwoord

Deze blog is de eerste in een miniserie over hoe ik burn-out raakte en wat ik uiteindelijk heb gedaan om te herstellen. In elke aflevering lees je een stukje van mijn verhaal en sluit ik af met tips en lessen die jij kunt toepassen.

In dit eerste blog neem ik je mee in de aanloop naar mijn burn-out. Ik zal je ook vertellen voor welke signalen je waakzaam kan zijn.

---

Kerst 2010, het begin van het einde

December, de feestmaand, de maand van eten en drinken en gezelligheid. Maar niet voor iedereen. Juist deze maand kan voor velen de moeilijkste maand van het jaar zijn en zo was dit ook voor mij in 2010.

De feestdagen mogen dan een feestelijke gebeurtenis zijn voor velen, voor mij was het een lange lijdensweg. 2010, ik weet nog goed dat ik enorm op zag tegen de feestdagen. Van binnen voelde ik mij al langere tijd ongelukkig maar dit werd extra uitvergroot door de feestelijkheden en blije mensen om mij heen. Ik liep op mijn laatste benen en ik maakte mij serieus zorgen over hoe ik de feestdagen moest overleven. Elke verplichting was een enorme inspanning. Ik weet nog goed dat ik bij mijn ouders thuis aan het kerstdiner zat en dat ik zo’n moeite had om de gesprekken te volgen. Ik zag hun monden bewegen en ik hoorde de woorden die eruit kwamen maar mijn eigen gedachten overstemden alles. Ik was mijzelf voortdurend aan het afvragen hoe ik hier doorheen zou komen, mijzelf moed aan het inpraten dat het wel goed zou komen, dat ik nog maar heel even door moest zetten voor ik weer naar huis kon. Ik merkte dat ik mijn gedachten er niet meer bij kon houden en dat ik reikhalzend uitkeek naar het moment dat ik weer naar huis kon en mij kon terugtrekken in mijn cocon. Ik was er simpelweg niet bij en alles leek in een waas aan mij voorbij te gaan.

Het kostte mij zoveel energie om simpelweg tussen de mensen te zijn, de gesprekken te volgen, het leek wel of ik vanuit een andere wereld hen bekeek. "Ik hoef alleen maar het einde van het jaar te halen", bedacht ik mij, "dan komt alles weer goed en kan ik weer opladen."

31-12-2011.

Ik heb het gehaald. Of niet... Ik sta buiten te kijken naar hoe het vuurwerk wordt afgestoken en ik voel me in en in triest en alleen. Mijn hart huilt, mijn ziel huilt en ik ben verre van blij of gelukkig. Iedereen wenst elkaar de beste wensen en normaal doe ik ook oprecht mee en wens ik ook echt iedereen het beste toe. Normaliter ben ik een positief persoon maar nu zie ik het niet meer zitten en wil ik niets liever dan verdwijnen richting mijn eigen huis en de wereld buitensluiten.

Ik wist het toen nog niet maar ik was op weg naar een burn-out. De feestdagen zou ik doorkomen, het einde van het jaar zou ik halen maar begin 2011 zou ik helemaal instorten.

De signalen zijn altijd daar

Burn-out zie je zelden van tevoren aankomen maar de signalen zijn er al veel langer. Je moet ze alleen leren herkennen voor wat ze zijn: alarmsignalen. Gedurende deze fase had ik vooral last van een gebrek aan focus en het gevoel te hebben dat ik in een waas leefde, dat alles langs mij heen ging. Ik was er niet meer bij met mijn geest en kon de wereld gewoon niet bevatten. De wereld kwam niet meer binnen. Verder had ik een constante drang om mij terug te trekken, te vluchten en maakte mijn gedachten overuren. Dit waren de eerste echte alarmsignalen maar het zou nog veel erger worden.... Maar daar vertel ik meer over in de volgende aflevering.

P.s. Dit blog is onderdeel van een mini-serie over hoe ik burn-out raakte en hier uiteindelijk van herstelde. Klik op de tag Sho's Story om alle afleveringen te lezen.

Hoe kun jij herkennen of jij risico loopt?

De eerste stap richting preventie of herstel begint altijd met het herkennen en erkennen van de signalen. Ik hoop oprecht dat jij dit niet ervaart en dat jij uitkijkt naar de feestdagen maar mocht je jezelf hier toch in herkennen dan kun je deze burn-out test doen. Ik zal er dan persoonlijk naar kijken en jou feedback geven.

Herken de signalen van chronische stress